Chapter 11

Niall zaczął kręcić głową i cofał się kilkukrotnie ciągnąc mnie za sobą. Jego oczy się zaszkliły a po chwili zaczął płakać.
-Nie płacz Niall. - Próbowałam go pocieszyć przytulając się do niego.
-Niall spakuj swoje rzeczy. - Smith rozkazała przenosząc ciężar na prawą nogę.
-Pani nie widzi że tutaj jest szczęśliwszy? Jego stan się poprawił.
-Naprawdę? A zaczął mówić?
-On.. Uh.. On..
-Jeżeli coś powie, może zostać. Jeśli nie, jedzie ze mną.
-Niall. Powiedz coś. Cokolwiek. Proszę.
Otworzył usta i poruszył nimi, ale ostatecznie je zamknął. Pokręcił głową i pobiegł na górę rozpłakując się.
*No one's POV*
-Zjedz to! - Pani Smith krzyknęła wymachując rękami. Chłopak złapał talerz ale zamiast położyć go na stoliku rzucił nim w przeciwległą ścianę. Podrobiona, tania porcelana roztrzaskała się na małe kawałeczki. Starsza pani warknęła i podeszła do blondyna wymierzając mu siarczysty policzek. Złożyła dłoń w pięść i uderzyła go w brzuch przez co upadł na ziemię. Ponowiła cios kilkukrotnie boleśnie okładając jego ciało.
-Nie rób tego nigdy więcej! - Kobieta warknęła wychodząc z jego pokoju.
Przycisnął kolana do klatki piersiowej, ale wrócił do poprzedniej pozycji czując okropny ból całego ciała. Z jego oczu wyleciały łzy.
Pogrążył się w śnie zasypiając na podłodze i marząc o Victorii obejmującej jego ciało.
***
-Zjedz to!
Kolejny raz próbowała zmusić chłopaka do jedzenia. Nie miał nic w ustach od czasu przyjazdu do Domu Dziecka. Jego żołądek domagał się posiłku, ale świadomie po wstrzymywał swoje ciało i umysł przed chęcią do żywienia.
Jego nadgarstki miały o wiele więcej szram. Całe ciało pokryte było siniakami stworzonymi przez jego 'opiekunkę', która karała go za jego nieposłuszeństwo. Z całego serca pragnął, aby Victoria była przy nim.
~*~
Przepraszam za błędy.
Krótki, wiem, przepraszam. Jest taki... Agh!
W następnym chyba was zadowolę. Tak myślę.
Jestem um.. Trochę zawiedziona. Wcześniej było do 10 komentarzy a teraz tylko 3. Więc proszę...
Jeśli przeczytałaś/eś zostaw komentarz.
Dziękuję.
Do następnego.